Stöðvum hvalveiðar á Íslandi

Þó Ísland segist ætla að vernda hafið, vantar enn siðferðilega sýn þegar kemur að velferð sjávardýra. Við hljótum að spyrja okkur: Hvernig getum við virkilega staðið vörð um lífríki hafsins ef við minnumst ekki einu orði á hvalveiðar á alþjóðlegri ráðstefnu um hafið? Það er kominn tími til að við breytum orðræðunni og sýnum sjávarlífi þá virðingu sem það á skilið, bæði í stefnumótun og daglegu tali.

Þótt við höfum sýnt samstöðu og samhug í björgun grindhvala við Ólafsfjörð, verðum við líka að huga að því hvernig við tölum um sjávarlíf. Þegar hnúfubakur sem lenti í árekstri við Norrænu var kallaður „vesen“ í fjölmiðlum, speglaðist þar hugsunarháttur sem getur dregið úr virðingu fyrir dýralífi. Þetta er ekki aðeins um eitt tilvik, heldur hluti af stærra samtali um samskipti okkar við hafið og þau sem þar búa.

Á morgun verður ákæra þingfest í Héraðsdómi Reykjavíkur á hendur Anahitu Babaei og Elissu Bijou vegna þess að þær hlekkjuðu sig við tunnur hvalbátanna Hvals 8 og Hvals 9 og neituðu að yfirgefa vettvang í mótmælaskyni þar til lögregla kom á staðinn. Lögmenn kvennanna telja að brotið hafi verið gegn grundvallarreglum um meðalhóf og jafnræði og að málið endurspegli refsistefnu sem grafi undan réttarríkinu.